Historia
Rzesza Niemiecka wyrosła z Państwa Franków Karola Wielkiego, Króla Franków od 768 roku i cesarza rzymskiego w latach od 800 do 814. W roku 1871 zostaje założone Cesarstwo Niemieckie jako państwo federalne. Kanclerzem Rzeszy zostaje Otto von Bismarck. Wcześniej od 1815 roku po rozwiązaniu pierwszej Rzeszy Niemieckiej Niemcy były podzielone na poszczególne małe państewka. Wraz z końcem pierwszej wojny światowej (1914-1918) po cesarstwie następuje okres pierwszej niemieckiej demokracji – Republika Waimarska.
Do upadku Republiki Waimarskiej, który miał miejsce 30 stycznia 1933 r. wraz z mianowaniem Adolfa Hitlera na kanclerza Rzeszy, doprowadziły nie tylko twarde polityczne i gospodarcze warunki ramowe, lecz przede wszystkim brak demokratycznego zaangażowania elit w Niemczech. Dyktatura narodowosocjalistyczna ponosi odpowiedzialność za ludobójstwo, Holocaust i drugą wojnę światową (1939-1945). 8 maja 1945 r. Niemcy ogłaszają kapitulację i zostają podzielone na cztery strefy okupacyjne przez zwycięskie siły alianckie Związku Radzieckiego, USA, Wielkiej Brytanii i Francji.
23 maja 1949 r. zostaje utworzona pod nadzorem aliantów w trzech zachodnich strefach okupacyjnych Republika Federalna Niemiec w postaci demokracji parlamentarnej z „ustawą zasadniczą“ jako Konstytucją. Duży wpływ na pierwsze lata istnienia RFN wywarł Konrad Adenauer, pierwszy niemiecki kanclerz.
7 października 1949 r. zostaje proklamowana Niemiecka Republika Demokratyczna w sowieckiej strefie okupacyjnej. Konstytucję NRD z roku 1949 formalnie charakteryzują jeszcze zasady demokracji parlamentarnej, jednakże w praktyce szybko utrwala się Socjalistyczna Partia Jedności (SED) ze swym monopolem władzy.
Symbolem konfliktu pomiędzy Wschodem i Zachodem w latach 50-tych i 60-tych w czasie Zimnej Wojny w podzielonych Niemczech jest wybudowanie Muru Berlińskiego w roku 1961. Dopiero dzięki polityce odprężenia rządu Brandta/Scheela w latach 70-tych następuje powolne zbliżanie się do siebie obu państw niemieckich. Wraz z wprowadzeniem politycznych zmian zapoczątkowanych w Związku Radzieckim pod hasłem głasnost i pierestrojka z końcem lat 80-tych załamuje się również system polityczny NRD.
Po fali emigracji, mającej miejsce od sierpnia 1989 roku i demonstracjach poniedziałkowych w celu odnowy demokratycznej w NRD, w dniu 9 listopada 1989 r. wskutek pokojowej rewolucji upada Mur Berliński, który dzielił Niemcy. Pierwsze wolne wybory w NRD odbywają się w marcu 1990 roku. Układ o unii walutowej, gospodarczej i socjalnej wchodzi w życie w dniu 2 lipca 1990 roku. 3 października 1990 roku następuje ponowne zjednoczenie Niemiec. Kanclerz Helmut Kohl zasłużył się dla ponownego zjednoczenia Niemiec i integracji europejskiej.
Hymn narodowy
Autor tekstu, poeta Hoffmann von Fallersleben (1798-1874) napisał w sierpniu 1841 roku „Lied der Deutschen“ (Pieśń Niemców). Melodia pochodzi z kompozycji Josepha Haydna (1732-1809) z roku 1796. W dniu 11.8.1922 r. pierwszy socjaldemokratyczny rząd ustanowił Pieśń Niemców hymnem narodowym. Przy oficjalnych okazjach śpiewa się dzisiaj trzecią strofę.
Haus der Geschichte (Dom historii)
W muzeum „Haus der Geschichte der Bundesrepublik Deutschland“ („Dom historii Republiki Federalnej Niemiec“) w Bonn w plastyczny sposób przedstawiono historię Republiki Federalnej Niemiec od roku 1945. Prezentacja muzeum w Internecie pod adresem 
www.hdg.de.
Willy-Brandt-Allee 14
53113 Bonn
Centrala telefoniczna: 0228 / 9165-0
Unter den Linden 2
10117 Berlin
Fragen an die deutsche Geschichte (Pytania do historii niemieckiej)
Am Gendarmenmarkt
10117 Berlin
Wstęp wolny
Drukowanie: