Środki komunikacji

Środki komunikacji publicznej

Pociągiem, tramwajem i autobusami można dojechać do wielu miejsc w Niemczech. Do środków komunikacji publicznej zalicza się pociąg, metro, kolej miejską, tramwaje i autobusy. Miejska sieć transportu publicznego nazywa się „ÖPNV“ (Öffentlicher Personennahverkehr).

Bilety na tramwaj, autobus i pociąg (na krótsze trasy) kupuje się w automacie. Ceny za przejazd są uzależnione od odległości i oblicza je się na podstawie stref taryfowych, tzw. „Tarifzonen“. Obsługa automatów biletowych często jest trochę skomplikowana. Jeśli nie wiadomo, co dalej zrobić, najlepiej zapytać innych klientów, którzy kupują bilet. Kara za „jazdę na gapę“ (jazdę bez biletu) we wszystkich środkach komunikacji publicznej wynosi przynajmniej 30 euro.

W przypadku intensywnego korzystania ze środków transportu publicznego korzystne może okazać się wykupienie specjalnych biletów: np. „kompletu 10 biletów“, „biletów miesięcznych“ lub „biletów rocznych“. Informacje na ten temat można uzyskać w punktach sprzedaży biletów.

Kolej: połączenia regionalne i dalekobieżne

W dalsze trasy jeździ się koleją - Deutsche Bahn (DB). System rabatów stosowany na kolei jest wprawdzie nieco skomplikowany. Jeśli się go jednak odpowiednio zastosuje, klienci mogą zaoszczędzić sporo pieniędzy. Jeśli bilety kupi się na długo przed planowaną podróżą, to cena za przejazd często jest niższa, jednakże nie ma możliwości zmiany pociągu, tzn. na podróż docelową i powrotną macie Państwo zarezerwowany określony pociąg. Odpowiednio wczesną rezerwację zaleca się również ze względu na ograniczony kontyngent biletów.

Jeśli zabiera się ze sobą osoby towarzyszące, to płacą one tylko połowę podstawowej ceny. Dzieci w wieku do 14 lat włącznie podróżują bezpłatnie w towarzystwie swoich rodziców lub dziadków.

Jeśli korzysta się częściej z kolei, zaleca się wykupienie specjalnej karty rabatowej - BahnCard. W zależności od rodzaju karty rabatowej otrzymuje się albo 25 procent zniżki dodatkowo do pozostałych rabatów albo 50 procent zniżki od ceny podstawowej. Karta BahnCard100 zalecana jest wówczas, jeśli codziennie pokonuje się koją dalekie trasy.

Najlepiej, jeśli odpowiednio wcześniej zna się cel podróży. Jeśli wówczas połączy się poszczególne możliwości oszczędności, to kolej okaże się względnie niedrogim środkiem komunikacji..

Oprócz tego kolej oferuje inne specjalne rozwiązania cenowe: np. bilet weekendowy „Schönes-Wochenende-Ticket“, bilet na przejazdy w ramach jednego kraju związkowego „Länderticket“ lub bilety miesięczne („Monatskarten“) i roczne („Jahreskarten“). Posiadając bilet „Interrail-Ticket“, który kosztuje prawie 300 euro, młodzi ludzie (do 25 roku życia włącznie) mogą przez miesiąc podróżować po Europie.

Informacje można uzyskać w centrach obsługi podróżnych DB lub w Internecie pod adresem www.bahn.de.

Taxi

W większych miastach jest wiele postojów taksówek oraz możliwość zatrzymania wolnej taksówki na ulicy. Szczególnie w mniejszych miastach i rejonach o słabszym natężeniu ruchu zaleca się jednak, by zamówić wcześniej taksówkę. W tym celu istnieją tzw. centrale radio-taxi. Numery telefonów można znaleźć w książce telefonicznej. Osobliwością są tzw. przejazdy na krótkich trasach (Kurzstrecke). Jeśli gestem ręki zatrzyma się wolną taksówkę i chce się skorzystać z niej tylko na krótkim odcinku, to można uzgodnić z kierowcą niską cenę za ten przejazd (np. 3 euro). W innych przypadkach taksówki podlegają pod obwiązujące taryfy.

Podróżowanie z innymi osobami

Jedną z możliwości niedrogiego podróżowania jest tzw. „Mitfahrgelegenheit“, czyli usługa oferowana przez ludzi podróżujących samochodem na długich trasach. Kierowcy, którzy chcą zabrać inną osobę, zgłaszają się do działających w dużych miastach tzw. „Mitfahrzentralen“ (w skrócie: MFZ), które pośredniczą profesjonalnie w takich okazjach wspólnego podróżowania.

Centrale te można znaleźć w książce telefonicznej lub w Internecie pod adresem www.mfz.de lub www.mitfahrgelegenheit.de.

Samochód

Zanim samochód będzie mógł jeździć po niemieckich drogach, musi zostać ubezpieczony I zarejestrowany. Poza ty tym samochód musi przejść przez przegląd techniczny (TÜV) oraz badanie emisji spalin (ASU).

Prawo jazdy

Prawa jazdy z innych krajów członkowskich Unii Europejskiej są ważne na terenie Niemiec; wszystkie inne prawa jazdy (również tak zwane „międzynarodowe prawo jazdy“) są z reguły ważne tylko przez pół roku. Po upływie tego okresu należy w urzędzie ds. porządku i bezpieczeństwa publicznego - „Ordnungsamt“ - złożyć wniosek o wydanie niemieckiego prawa jazdy. Proszę odpowiednio wcześnie zasięgnąć w administracji miejskiej informacji na temat ważności Państwa prawa jazdy.

Rejestracja

Na każdy samochód, motocykl lub inny pojazd (w skrócie: KFZ) trzeba posiadać ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej („Haftpflichtversicherung“) (OC). Oferty ubezpieczycieli różnią się pod względem świadczeń i cen. Po podjęciu decyzji i ubezpieczeniu samochodu otrzymuje się dokument poświadczający ubezpieczenie, tzw. „Doppelkarte“. Dokument ten, dokument poświadczający własność pojazdu (Fahrzeugbrief) oraz zaświadczenia z badań technicznych TÜV i ASU należy przynieść ze sobą w celu rejestracji pojazdu w urzędzie komunikacji („Straßenverkehrsamt“) właściwym dla miejsca zamieszkania. Dopiero wówczas samochód otrzyma tablice rejestracyjne, bezwzględnie konieczne do użytkowania pojazdu.

Przegląd techniczny (TÜV) i badanie emisji spalin (ASU)

Co dwa lata należy sprawdzać bezpieczeństwo techniczne samochodu – (w skrócie PKW co oznacza samochód osobowy (Personenkraftwagen) przeprowadzając przegląd główny. Przegląd ten wykonywany jest np. przez TÜV (skrót od „Technischer Überwachungs-Verein“ – stowarzyszenie kontroli technicznej). Poza tym regularnie przeprowadza się test spalin samochodu: odbywa się to w trakcie tak zwanego „Abgas-Sonder-Untersuchung“, w skrócie: ASU. ASU przeprowadza się w warsztatach samochodowych.

Ubezpieczenie pojazdu

Oprócz obowiązkowego ubezpieczenia OC istnieje możliwość wykupienia pełnego lub częściowego ubezpieczenia Auto-Casco. Jeśli osoba ubezpieczona spowoduje wypadek i jego ubezpieczyciel musi wypłacić świadczenie ubezpieczeniowe, to przeważnie wzrasta składka ubezpieczeniowa, która jest opłacana co miesiąc. Dlatego do pewnej kwoty granicznej korzystniejsze jest nieskorzystanie z ubezpieczenia i samodzielna opłacenie szkód. Ta kwota graniczna jest uzależniona od wysokości składek i tzw. udziału własnego („Eigenbeteiligung“) w przypadku szkody. Zaleca się wyjaśnienie tych kwestii z towarzystwem ubezpieczeniowym. Składka ubezpieczeniowa ulega zmniejszeniu tylko wówczas, jeśli osoba ubezpieczona nie spowodowała wypadku z własnej winy.

Zasady ruchu drogowego

W Niemczech obowiązują ogólnie przyjęte zasady ruchu drogowego. Jak prawie wszędzie na świecie, na czerwonym świetle trzeba się zatrzymać a na zielonym można jechać. Poniżej zostanie wymienionych tylko kilka osobliwości: zasadniczo wszyscy pasażerowie muszą zapinać pasy. Dzieci do 12-go roku życia muszą siedzieć w tzw. fotelikach dla dzieci („Kindersitz“), przepis ten nie obowiązuje jeżeli dzieci mają już ponad 1,50 m wzrostu. W mieście obowiązuje ograniczenie prędkości do 50 km/h. W wielu strefach zamieszkania oraz przed szkołami i przedszkolami maksymalna dozwolona prędkość to 30 km/h. Na ulicach, na których bawią się dzieci, samochody nie mogą poruszać się szybciej niż piesi. Poza miastami na szosach maksymalna dozwolona prędkość wynosi przeważnie 80 km/h. Jeśli nie obowiązują inne ograniczenia, na autostradzie obowiązuje zalecana prędkość 130 km/h. Najlepszy sposób na zapoznanie się z zasadami ruchu drogowego i znakami to zasięgnięcie odpowiednich informacji w towarzystwach ubezpieczeniowych, automobilklubach lub w szkole nauki jazdy.

W Internecie wskazówki są dostępne pod adresem www.fahrtipps.de.

Jeśli ktoś nie przestrzega zasad ruchu drogowego, musi liczyć się z mandatami lub nawet z odebraniem prawa jazdy. Za cięższe naruszenia przyznawane są punkty karne, które są centralnie rejestrowane w urzędzie we Flensburgu, mieście na północy Niemiec (mówi się o Flensburgskiej bazie danych grzeszników ruchu drogowego - „Flensburger Verkehrssünder-Datei“). Jeśli przekroczy się określoną liczbę punktów, otrzymuje się zakaz prowadzenia samochodu i trzeba na pewien czas zdać prawo jazdy.

Kontrole radarowe

Policja przeprowadza radarowe kontrole prędkości. Poza tym w wielu miejscach znajdują się zainstalowane na stałe automatyczne fotoradary. Uwaga: „pędzenie“ („Rasen“) (szybka jazda) w każdym wypadku dużo kosztuje i w pewnych okolicznościach może pociągnąć za sobą zakaz prowadzenia samochodu.

Jazda po wypiciu alkoholu

W Niemczech obowiązuje dopuszczalna granica alkoholu w wysokości 0,5 promila. Wystarczy wypić piwo lub odrobinę wina, by osiągnąć tą granicę. Jeśli kontrola wykaże większą ilość alkoholu (np. kontrola alkomatem lub badanie krwi), trzeba liczyć się z wysokimi karami i odebraniem prawa jazdy. Jeśli kierowca po spożyciu alkoholu uczestniczy w wypadku, to niezależnie od tego, czy jest sprawcą tego wypadku, czy też nie, poziom alkoholu również poniżej tej granicy jest karalny.

Pierwsza pomoc

Jeśli jakaś osoba jest uwikłana w wypadek lub jako pierwsza zobaczy wypadek, musi udzielić pierwszej pomocy („Erste Hilfe“). Ponadto jest zobowiązana do wezwania policji, wzgl. karetki. Jeśli opuści się miejsce wypadku bez udzielenia pierwszej pomocy, można zostać oskarżonym o nieudzielenie pomocy („unterlassene Hilfeleistung“). Niemiecki Czerwony Krzyż (w skrócie: DRK) regularnie prowadzi kursy pierwszej pomocy, na których można się nauczyć, jak udzielać natychmiastowej pomocy.

Automobilkluby

Są różne automobilkluby posiadające różne oferty. Niektóre oferują pomoc, jeśli ich członkom przydarzy się awaria na drodze, specjalne ubezpieczenia przydatne w podróży itd. Największe automobilkluby to ADAC (Allgemeiner Deutscher Automobil Club) oraz ACE (Auto Club Europa).

VCD (Verkehrs-Club Deutschland) reprezentuje szczególnie interesy pasażerów pociągów i rowerzystów i ma oferty dla osób korzystających z tego rodzaju transportu.

Wszystkie te kluby pobierają roczną składkę.

Poniżej znajdziecie Państwo adresy internetowe poszczególnych automobilklubów:

www.adac.de

www.ace-online.de

www.vcd.org

Wypadki i awarie

Na autostradach znajdują się tzw. „Notrufsäulen“ (pomarańczowe telefony do wzywania pomocy). Telefony te są zainstalowane, by móc zgłaszać wypadki lub awarie i wezwać odpowiednią pomoc. Małe strzałki na czarno-białych bocznych słupkach wskazują, gdzie znajduje się następny telefon do wzywania pomocy. Naturalnie pomoc można wezwać również z telefonu komórkowego wybierając numer 110.

Parkowanie

W centrach wielu miast znajdują się strefy płatnego parkowania z wyznaczonymi miejscami do parkowania. Z reguły należy poszukać parkomatu, wykupić bilet postojowy na określony czas i umieścić go w widocznym miejscu za szybą wewnątrz samochodu. Za brak ważnego biletu postojowego lub w przypadku, gdy czas na wykupiony bilet minie, w większości miast otrzymuje się mandat. Jeśli ktoś w silnym stopniu utrudnia ruch przez złe parkowanie, może liczyć się z tym że jego samochód zostanie odholowany. W miastach brakuje parkingów i przeważnie są one drogie, dlatego zaleca się, by korzystać ze środków komunikacji publicznej.

Mycie samochodu

Samochody wolno myć wyłącznie w myjniach lub w innych specjalnych miejscach przeznaczonych do mycia. Naruszenie tych przepisów ochrony środowiska jest karalne.

Rower

Rower jest ulubionym środkiem komunikacji. W miastach oraz na wsiach w wielu miejscach znajduje się rozbudowana sieć dróg rowerowych. Plany dróg rowerowych są dostępne np. w ADFC (Allgemeiner Deutscher Fahrrad-Club – Powszechny Niemiecki Klub Rowerowy), klubie który reprezentuje interesy rowerzystów i oferuje pewne usługi informacyjne dla rowerzystów. Również jeżdżąc rowerem należy przestrzegać wszystkich zasad ruchu drogowego. Podobnie jak samochód, również rower musi znajdować się w nienagannym stanie technicznym (oświetlenie, hamulce itd.).

Dzieci mogą nauczyć się zasad jazdy rowerem w szkole lub na kursach organizowanych przez policję.

Informacje są dostępne pod adresem www.adfc.de