Żywność

Żywność można znaleźć w różnej cenie w supermarketach, sklepach specjalistycznych lub na rynku. Mały lub średni sklep spożywczy znajduje się prawie w każdej okolicy.

Oferta dużych sieci supermarketów jest bardziej obszerna. Wiele supermarketów ma w swojej ofercie również zagraniczne specjały z krajów śródziemnomorskich, Azji lub Ameryki Łacińskiej. W większości supermarketów znajdują się kasy wyposażone w taśmy do przesuwania towarów. Klienci wykładają kolejno towary na taśmę i oddzielają je specjalną przegródką. Aby móc w supermarketach skorzystać z wózka potrzebna jest moneta „1 euro“. Moneta jest zwracana, kiedy odstawia się wózek na właściwe miejsce. Inną specyficzną rzeczą jest zakup owoców i warzyw w supermarketach. Ze względu na oszczędność personelu, owoce i warzywa oferowane luzem trzeba czasami ważyć samemu. A robi się to tak: owoce lub warzywa jednego rodzaju pakuje się w małą torebkę foliową, zapamiętuje się numer towaru, towar kładzie się na wagę i wciska się odpowiedni numer. Waga drukuje małą nalepkę z ceną, którą nakleja się na torebkę i płaci się przy kasie. Wydaje się to bardziej skomplikowane niż jest to w rzeczywistości. Jednak uwaga: nie wszystkie owoce i warzywa trzeba ważyć. Czasami płaci się za sztukę. Wówczas na wywieszce z ceną znajduje się napis „Stück“ (sztuka). Jeśli na wywieszce znajduje się napis „Kilo“ lub „Gramm“ to towar trzeba zważyć.

Zasadniczo istnieją dwa rodzaje delikatesów. „Feinkostläden“ oprócz specjałów z Niemiec oferują również produkty z wielu innych krajów – przeważnie zachodnioeuropejskich – takich jak Francja, Włochy lub Hiszpania. „Spezialitäten-Geschäfte“ to delikatesy, które oferują żywność z określonych krajów, np. delikatesy tureckie, koreańskie, włoskie lub indyjskie. Sklepy te najczęściej są prowadzone przez imigrantów z danych krajów.

Ulubionym miejscem zakupów świeżych produktów, takich jak owoce, warzywa, ryby, mięso i drób jest w Niemczech targ, który zazwyczaj odbywa się przynajmniej raz w tygodniu, przeważnie na dużych placach pod gołym niebem, często w piątek lub sobotę. Informacje na temat miejsca i czasu przeważnie podawane są w lokalnej gazecie. Czasami krótko przed zakończeniem owoce i warzywa są sprzedawane taniej lub można dostać rabat ilościowy, ponieważ sprzedawcy chcą pozbyć się swojego towaru.

Sklepy mięsne („Fleischerei“) to specjalistyczne sklepy oferujące produkty mięsne. W niektórych regionach sklepy mięsne nazywane są również „Metzgerei“.

Piekarnie to specjalistyczne sklepy, w których sprzedaje się chleb, bułki i słodkie wypieki.

W żadnym innym kraju świata nie oferuje się tak wielu rodzajów bułek i chleba jak w Niemczech. Uwzględniając regiony łącznie jest ponad 300 różnych odmian. W wielu rejonach jeszcze dzisiaj wypieka się na różne okazje specjalne chleby: np. chleb wielkanocny czy chleby weselne, mające przynieść szczęście młodej parze.

Torty, ciasta, praliny i słodkie wypieki sprzedawane są w specjalistycznych sklepach nazywanych cukierniami.

Kioski otwarte są najczęściej do późnego wieczora we wszystkie dni tygodnia. Oprócz gazet, napojów, słodyczy i papierosów można tam często kupić także podstawowe artykuły spożywcze (mleko, kawa, chleb). W niektórych regionach kioski nazywane są też „Trinkhalle“ lub „Büdchen“.

W drogerii można kupić wszystko to, co jest związane z higieną, jak np. żele pod prysznic, środki do prania i szczoteczki do zębów, lecz także artykuły gospodarstwa domowego potrzebne do czyszczenia, jak np. gąbki, płyny do mycia naczyń i klamerki do bielizny. Ponadto można tam nabyć kosmetyki, żywność dla diabetyków i niektóre słabe lekarstwa, jak np. baldrian.

Osoby preferujące żywność z „uprawy ekologicznej“ mogą ją znaleźć w specjalnych sklepach. Często nazywają się one „Naturkostladen“, a potocznie mówi się na nie „Bio-Laden“ lub „Öko-Laden“. Można tam kupić produkty wytworzone bez syntetycznych pestycydów i nawozów. Mięso pochodzi z „hodowli odpowiedniej dla danego gatunku“.

Żywność ekologiczną można także znaleźć w wielu zwykłych sklepach i supermarketach. Najważniejsze znaki jakości to „Naturland“ lub „Bioland“. Emblemat „Bio-Siegel“ jest gwarancją pochodzenia i jakości, gdyż nie wszystkie produkty żywnościowe zawierające w nazwie „Bio“ pochodzą z uprawy prowadzonej ściśle według zasad ekologicznych.

Żywność, która odpowiada wymaganiom stawianym przez nakazy religii żydowskiej lub Islamu, z reguły jest sprzedawana tylko w specjalnych sklepach.

W przypadku szkła oraz innych opakowań rozróżniamy tzw. pojemniki jednorazowe (Einweg) lub wielokrotnego użytku (Mehrweg). Za te pojemniki przy zakupie płaci się kaucję (Pfand), która jest zwracana przy zwrocie tych pojemników. Tego rodzaju butelki zwrotne nazywają się „Pfandflaschen“, „Mehrwegflaschen“ lub „Mehrweg-Glas“. Kaucję płaci się również za puszki od napojów i butelki plastikowe.

Oprócz restauracji oferujących rodzimą kuchnię, w Niemczech jest mnóstwo restauracji różnej klasy serwujących potrawy z całego świata (zob. rozdział Czas wolny).

Pieczone kiełbaski z frytkami, ketchupem i majonezem przez dziesiątki lat były potrawą numer jeden niemieckich fast food’ów. Pozycję lidera zajął Döner Kebap. Nie ma chyba w Niemczech miasta, w którym nie podaje się mięsa ze specjalnego obrotowego grilla z surówką w chlebie pita. To, że zwyciężył Döner Kebap, jest zasługą imigrantów z Turcji. Poza Döner Kebapem, frytkami i pieczoną kiełbaską, niemiecką narodową potrawą stała się również włoska pizza. Przez telefon można w pizzerii zamówić pizzę, która jest dostarczana bezpośrednio do domu. W większości dużych miast przez telefon można zamówić również dania typu fast food z różnych międzynarodowych kuchni (np. kuchni azjatyckiej czy południowo – lub północnoamerykańskiej itd.).