Dyskryminacja i równouprawnienie

Dyskryminacja etniczna

Dyskryminacja z powodu pochodzenia etnicznego jest w Niemczech zakazana już poprzez nakaz równości zawarty w Ustawie Zasadniczej. Ośrodki państwowe, takie jak policja i urzędy są bezpośrednio zobowiązane do równorzędnego traktowania. Jeśli chodzi o dyskryminację w sferze prywatnej, np. przy poszukiwaniu mieszkania lub na rynku pracy, to obecnie brak jeszcze specjalnej podstawy prawnej w celu ochrony przed dyskryminacją. W przypadku napotkania na dyskryminację, poradnictwem oraz wsparciem służą organizacje charytatywne, związki zawodowe i pełnomocnicy ds. cudzoziemców i integracji. W niektórych miastach istnieją ponadto specjalne biura antydyskryminacyjne.

W przyszłości będzie istniała poprawiona ustawowa ochrona przed dyskryminacją z powodu pochodzenia etnicznego. Ochrona ta odnosi się przede wszystkim do prawa pracy i prawa cywilnego, a więc obejmuje również np. umowy ubezpieczeniowe i umowy najmu. Wówczas istniała będzie możliwość dochodzenia roszczeń odszkodowawczych.

Informacje można znaleźć pod adresem

www.stop-discrimination.info

Kobiety

„Mężczyźni i kobiety są równouprawnieni. Państwo popiera rzeczywistą realizację równouprawnienia kobiet i mężczyzn oraz dąży do usunięcia istniejących uszczerbków“. (Ustawa Zasadnicza, art. 3 ust. 2)

W celu wspierania równego traktowania kobiet w życiu zawodowym, istnieją „ustawy o równouprawnieniu“, odnoszące się przede wszystkim do służby publicznej. W wielu miastach znajdują się specjalne biura poradnictwa i informacji w celu szczególnego wspierania kobiet. Te biura poradnictwa często nazywane są „Regionalstelle Frau und Beruf“, „Frauenbüro“ lub „Gleichstellungsstelle“. W większości miast i w wielu (dużych) przedsiębiorstwach znajdują się również tzw. „pełnomocnicy ds. równouprawnienia“ („Gleichstellungsbeauftragte“), mający za zadanie, reprezentowanie szczególnych interesów kobiet.

W celu wspierania kobiet w polityce i ułatwiania im dostępu do decydujących pozycji, w niektórych partiach politycznych istnieje np. procentowy udział kobiet. W tych wypadkach określona liczba funkcji i urzędów jest zarezerwowana wyłącznie dla kobiet.

Molestowanie seksualne

Molestowanie seksualne kobiet i mężczyzn jest w Republice Federalnej Niemiec zabronione. Na przykład „ustawa o ochronie zatrudnionych“ („Beschäftigungsschutzgesetz“) chroni wszystkie kobiety, oraz wszystkich mężczyzn przed molestowaniem seksualnym w miejscu pracy.

Seksualnym molestowaniem w miejscu pracy jest każde zachowanie o charakterze seksualnym nie pożądane przez osobę, której dotyczy. Na przykład kontakt fizyczny i użycie siły, uwagi o treści seksualnej, prezentowanie materiałów pornograficznych i nakłanianie do czynności seksualnych. Pracodawcy są zobowiązani do sprawdzenia każdej skargi. Molestowanie seksualne może doprowadzić do natychmiastowego zwolnienia winnej osoby.

Informacje na temat molestowania seksualnego lub przemocy w rodzinie można znaleźć w Federalnym Ministerstwie ds. Rodziny, Seniorów, Kobiet i Młodzieży pod adresem www.bmfsfj.de.

Przemoc w rodzinie

W Niemczech również w rodzinie zabroniony jest każdy rodzaj przemocy fizycznej. Rodzice nie mogą karać swoich dzieci biciem: „lanie“ jest ustawowo zakazane. Jeśli ktoś spotyka się z przemocą ze strony małżonka, nie musi bać się ewentualnego wydalenia: ponieważ również w przypadku rozstania z małżonkiem po takim zastosowaniu przemocy ofierze przysługuje samodzielne prawo pobytu w Niemczech (zob. rozdział Prawo o cudzoziemcach).

W przypadku przemocy domowej policja może usunąć z mieszkania partnera stosującego przemoc. Jeśli policja zakłada, że może nastąpić niebezpieczny atak, lub że atak taki już nastąpił, to jeszcze w mieszkaniu osoby stosującej przemoc policja może zabrać jej klucze i usunąć z mieszkania. W takim wypadku należy w sądzie rodzinnym złożyć wniosek o przyznanie prawa do mieszkania i zarządzenie ochronne, poprzez które zakazuje się kontaktu z ofiarą.

W większości dużych miast znajdują się domy dla kobiet. Tu kobiety mogą mieszkać przez pewien czas. Numer telefonu takiego ośrodka znajduje się w książce telefonicznej. Można też zapytać o niego na policji. Anonimowość ofiary jest gwarantowana.

Pomoc i wsparcie można również znaleźć w Związku Ochrony Dzieci, w organizacjach charytatywnych (zob. rozdział Organizacje i kontakt), w miejskim urzędzie ds. młodzieży (Jugendamt) lub w specjalnych ośrodkach poradnictwa i u adwokatów.

Partnerstwa homoseksualne

Dyskryminacja homoseksualistów jest w Niemczech zabroniona. Lecz społeczeństwo nie do końca jeszcze oswoiło się z tym tematem. Szereg znanych osobistości to homoseksualiści, którzy nie robią z tego tajemnicy. „Jestem gejem i nie ma w tym nic złego“, powiedział na przykład przed wyborami rządzący burmistrz Berlina, Klaus Wowereit. Partnerstwa homoseksualne, względnie „partnerstwa osób tej samej płci“ są pod względem prawnym w dużym stopniu postawione na równi z partnerstwami małżeńskimi. Określa to „Ustawa o równym traktowaniu partnerstw homoseksualnych“ („Gesetz zur Gleichbehandlung homosexueller Partnerschaten“). Równe traktowanie oznacza np. również to, że zagraniczny partner życiowy homoseksualisty może otrzymać zezwolenie na pobyt w celu stworzenia i zachowania partnerskiej wspólnoty życiowej.

Informacje można uzyskać w urzędzie stanu cywilnego („Standesamt“) w ratuszu miejskim lub w ośrodkach poradnictwa i reprezentacjach interesów gejów lub lesbijek, znajdujących się w większości dużych miast.

Inwalidztwo

Osoby niepełnosprawne i krewni osób niepełnosprawnych fizycznie lub umysłowo mogą zwracać się do specjalnych ośrodków poradnictwa. Ośrodki te udzielają informacji na pytania dotyczące opieki lub rehabilitacji i informują o możliwościach pomocy finansowej i przywilejach.

Adresy ośrodków informacyjnych są dostępne u lekarzy i w ratuszach.

Telefon 01888-441-2944

www.behindertenbeauftragter.de