Święta regionalne

Następujące święta są dniami wolnymi od pracy tylko w wymienionych krajach związkowych.

Jest świętowane w Bawarii, Badenii - Wirtembergii i Saksonii - Anhalt. Poprzez Święto Epifanii (Epifania = objawienie) czczone są narodziny i chrzest Jezusa Chrystusa. Zgodnie z ludowym obyczajem w tym dniu święci się domy. Dzieci przebrane za Trzech Króli piszą nad drzwiami domów litery C + M + B. Oznaczają one „Christus mansionem benedicat“, „Niech Chrystus błogosławi dom“.

Katolickie święto Bożego Ciała obchodzone jest w drugi czwartek po Zielonych Świątkach. Nazwa „Boże Ciało“ wskazuje na elementy eucharystii. W Badenii -Wirtembergii, Bawarii, Hesji, Północnej Nadrenii - Westfalii, Nadrenii - Palatynacie, Kraju Saary, Saksonii i Turyngii dzień ten jest dniem wolnym od pracy.

Przyjęcie ciała i duszy Maryi, „Matki Boskiej“ do Nieba określane jest jako Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny i jest świętowane 15 sierpnia tylko w Bawarii i w Kraju Saary.

31 października chrześcijanie wyznania protestanckiego na całym świecie obchodzą Dzień Reformacji jako święto szczególne. W Niemczech, Dzień Reformacji jest dniem świątecznym w następujących krajach związkowych: Brandenburgia, Meklemburgia – Pomorze Przednie, Saksonia, Saksonia - Anhalt i Turyngia. Dzień Reformacji wywodzi się z Reformacji Kościoła prowadzonej w XVI w. przez Martina Luthra i związanego z tym utworzenia nowej wspólnoty kościelnej – Kościoła ewangelicko - luterańskiego.

Co roku 1 listopada wspomina się wszystkich Świętych, męczenników i zmarłych. Krewni odwiedzają i przystrajają groby na cmentarzach, katolicy zapalają znicze, które świecą się także w następnym dniu, dniu zadusznym; Znicz jest symbolem „wiecznego światła“, które świeci zmarłym. W Badenii - Wirtembergii, Bawarii, Północnej Nadrenii - Westfalii, Nadrenii - Palatynacie i Kraju Saary święto to jest dniem wolnym od pracy.

Dzień Pokuty i Modlitwy przypada regularnie na środę przed ostatnią niedzielą w roku kościelnym. Pierwszy ewangelicki Dzień Pokuty i Modlitwy odbył się w Strassburgu w roku 1532 jako reakcja na „wojny tureckie“. Jeszcze tylko w Saksonii Dzień Pokuty i Modlitwy jest dniem wolnym od pracy.

Obyczaje Wielkanocne

Z Wielkanocą wiąże się ogień wielkanocny i świeca wielkanocna. Symbolizuje ona Jezusa Zmartwychwstałego, który zwyciężył śmierć i zmartwychwstał. W licznych ludowych obyczajach wiosennych zachowały się motywy mistyczne i przedchrześcijańskie, do których dołączono później symbolikę chrześcijańską. Dwa centralne symbole to jaja wielkanocne i zając wielkanocny. Według prastarych wierzeń jajko jest źródłem wszelkiego życia. Zając uważany jest za symbol płodności. Od wielu wieków jaja wielkanocne maluje się na kolorowo. W niedzielę wielkanocną rodzice chowają pomalowane jaja, zajączki z czekolady oraz inne słodycze, a dzieci szukają ich w mieszkaniu lub ogrodzie.

W wierszu „Der Osterspaziergang“ (spacer wielkanocny) najwybitniejszy niemiecki poeta, Johann Wolfgang von Goethe, opisuje koniec zimy i rozpoczynającą się wiosnę.

Vom Eise befreit sind Strom und Bäche
Durch des Frühlings holden, belebenden Blick,
Im Tale grünet Hoffnungsglück;
Der alte Winter, in seiner Schwäche,
Zog sich in rauhe Berge zurück.
(…)
Jeder sonnt sich heute so gern.
Sie feiern die Auferstehung des Herrn,
Denn sie sind selber auferstanden.
(…)
Selbst von des Berges fernen Pfaden
Blinken uns farbige Kleider an.
Ich höre schon des Dorfs Getümmel,
Hier ist des Volkes wahrer Himmel,
Zufrieden jauchzet groß und klein:
Hier bin ich Mensch, hier darf ichs sein!

Marsz wielkanocny to akcja protestacyjna ruchu pokojowego. Pierwszy marsz wielkanocny odbył się w Niemczech w 1960 roku. W czasie Świąt Wielkanocnych pacyfiści organizują marsze protestu przeciwko wojnie i zbrojeniom.

Okres przedbożonarodzeniowy

W zależności od regionu, Dzień Św. Marcina przypada na 10 lub 11 listopada. Wczesnym wieczorem dzieci chodzą z latarniami od domu do domu, śpiewają lub mówią wiersze, licząc na drobne prezenty. Legenda o Św. Marcinie z Tours mówi m.in., że jako młody żołnierz podzielił się swoim płaszczem z marznącym żebrakiem. W tzw. „ognisku św. Marcina“ pali się lato, aby zrobić miejsce na nadchodzącą wiosnę.

Adwent obejmuje ostatnie cztery tygodnie przed Bożym Narodzeniem. Łacińskie słowo „adventus“ oznacza „przybycie“. Chodzi tu o oczekiwanie na przyjście Chrystusa na świat w pierwszym dniu Świąt Bożego Narodzenia. Wiele rodzin ustawia tzw. „wieniec adwentowy“ z 4 świecami. W każdą niedzielę adwentu zapala się kolejną świecę. W okresie adwentu często piecze się kruche ciasteczka i ozdabia mieszkanie dekoracją bożonarodzeniową. Dla dzieci w okresie adwentu przeważnie robi się lub kupuje „kalendarz adwentowy“ zawierający 24 niespodzianki: W okresie od 1 do 24 grudnia – do dnia wigilii – dzieci codziennie otwierają jedną niespodziankę.

Dzień Mikołaja przypada na 6 grudnia. W tym dniu dzieci otrzymują słodycze lub inne drobne prezenty. W wieczór poprzedzający 6 grudnia dzieci wystawiają jeden but przed drzwi. Do tego buta rodzice wkładają drobne prezenty. W piekarniach i cukierniach na Dzień Mikołaja sprzedaje się specjalne figurki ze słodkiego ciasta. Legenda mówi, że Mikołaj przywrócił do życia trzech zamordowanych uczniów. Dlatego uznawany jest za patrona uczniów.

Obyczaje Bożonarodzeniowe

W Kościele katolickim i ewangelickim Boże Narodzenie obchodzone jest 24, 25 i 26 grudnia jako czas narodzin Jezusa Chrystusa. 24 grudnia to „wigilia Bożego Narodzenia“. Kościół Prawosławny Boże Narodzenie obchodzi 6 lub 7 stycznia. W czasie Bożego Narodzenia wiele rodzin ustawia choinki, które zdobi się świeczkami i kolorowymi bombkami. Choinki stoją również w wielu publicznych miejscach i budynkach. Obyczaj ten pochodzi z XVI w.

Postać „Świętego Mikołaja“ pochodzi z XIX w. Przedtem był tylko „Mikołaj“. Święty Mikołaj jest dla dzieci rodzajem postaci z bajki i przynosi im rzekomo prezenty bożonarodzeniowe. W okresie Bożego Narodzenia można zobaczyć wielu Świętych Mikołajów: Mężczyźni o wyglądzie dziadków z długimi, białymi brodami w czerwonym stroju. Dzieje się tak, gdyż postać ta często wykorzystywana jest do celów reklamowych w sklepach i pasażach dla pieszych.